امام علی علیه السلام درباره نجات یافتگان این دوران میفرماید :
و آن زمانی است که از فتنه ها نجات نمی یابد؛ مگر مؤمنانی که بی نام و نشانند.
اگر در حضور باشند، شناخته نشوند و اگر غایب گردند، کسی سراغ آنان را نمی گیرد.
آنها برای سیر کنندگان در شب ظلمانی جامعه ها، چراغ های هدایت و نشانه های روشنند.
نه مفسده جو هستند و نه فتنه انگیز. نه در پی اشاعه فحشایند و نه مردمی سفیه و لغو گو.
اینانند که خداوند درهای رحمتش را به سوی شان باز میکند و سختی ها و مشکلات را از آنان برطرف
میسازد.
« نهج البلاغه، خطبه 103 »