اصحاب کهف در دوران ظهور منجی

در قصص قرآنی « اصحاب کهف » نام گروهی از مؤمنان است که از ستم پادشاهی

مشرك به غاری پناه بردند و سالیانی دراز به خواب عمیقی فرو رفتند. بر پایه

روایات، این پادشاه مشرك « دقیانوس » و محل واقعه «افسوس»دانسته

شده است. 1

داستان این گروه با اشاراتی کوتاه در اوایل سوره «کهف» ذکر شده است.

در آن سخن از یکتا پرستانی است که براي گریز از پرستش خدایان دروغین،

به غاری پناه بردند تا از گزند ستمکاران بت پرست برهند.خوابیکه آنان را در ربود،

به فرمان پروردگار سالیانی به طول انجامید و در این مدت، چنان هیبتی داشتند که کسی 

را یارای نزدیک شدن و نگریستنبه آنان نبود.

آنان را بیدار میپنداشتند.این خفتگان سالیانی چند را بر پایه آیات قرآنی

309 سال در همان حال گذراندند. چون به خواست الهی از خواب برخاستند، چنان

گمان بردند که تنها روزی یا کمی بیشتر از روز خواب بوده اند. چون یکی از ایشان برای فراهم

آوردن غذا به شهر در آمد، مردم از حال شگفت انگیزشان آگاهی یافتند و بر آن شدند

تا بر در غار آنان مسجدی به پا سازند.2

آنچه این انسانها را به بحث مهدویّت مرتبط میسازد، روایاتی است که از آنان به عنوان جمعی

از یاران حضرت مهدی علیه السلام یاد شده است .آنان در این بازگشت از حکومت جهانی

عدل و قسط بهره وافری خواهند برد. البته برخی از مفسرین اهل سنّت نیز به زنده شدن

اصحاب کهف در دوران ظهور حضرت مهدی علیه السلام اشاره نموده اند.3

منابع 

1- « بحارالانوار،ج 14 ، ص 43 - ارشاد القلوب، ج 2، ص 365 »

2- « مکارم شیرازي، ناصر، تفسیر نمونه، ج 12 ، صص 354-405 ؛ بحارالانوار، ج14،

ص 407، باب قصۀ اصحاب الکهف و الرقیم »

3- « القرطبی، تفسیر القرطبی، ج 10 ، ص 390 »